Strefa ciała
Strefa ciała koresponduje z przedsionkową odpowiedzią na dźwięk. Przedsionek bierze udział w koordynacji ruchów ciała i napięcia mięśniowego. Reaguje również na wibracje i dźwięki o niskich częstotliwościach. Można powiedzieć, że jest to "ucho ciała". Percepcja dźwięku w tej strefie wywołuje odczucia i reakcje w ciele i najczęściej nie jesteśmy ich świadomi. Można powiedzieć, że ta sfera odpowiada nieświadomości. Tomatis żartował, że wystarczy grać przy kimś na bębnach, żeby po chwili zobaczyć naszą taneczną, „małpią” naturę.
Typowe dla dziecka jest odkrywanie świata poprzez zmysły, co odzwieciedla się w zazwyczaj podwyższonej krzywej w strefie ciała. Dziecko potrzebuje dotykać, wąchać, smakować, widzieć i słyszeć po to, żeby nadać otoczeniu sens.
Kiedy pojawi się mowa, dziecko będzie zdolne pójść krok wyżej w drabinie rozwoju i zacznie nazywać, klasyfikować, interpretować i organizować doświadczenie zmysłowe. Zmieni swoje podejście do świata z konkretnego na symboliczne, które rozszerzy jego umysłowy wszechświat. Jednak nie wszystkie dzieci dokonają tego skoku w podobnym wymiarze. W trakcie rozwoju stajemy się w różnym stopniu konkretni bądź abstrakcyjni. Ten wymiar koreluje z krzywą słuchową w obszarze ciała. Jeżeli jest podwyższona, łatwiej koncentrujemy się bezpośrednio na naszych odczuciach zmysłowych. Im bliżej jej do krzywej idealnej, tym łatwiejsze jest dla nas porządkowanie rzeczywistości poprzez pojęcia i symbole.
Innym wymiarem związanym ze sferą ciała jest egocentryzm. Naturalne dla małego dziecka poznawanie świata poprzez zmysły i manipulowanie przedmiotami ogranicza ten świat do przedmiotów i przedmiotowego traktowania otoczenia. Właśnie z tego wynika egocentryzm dziecka - jego patrzenie na świat wyłącznie własnymi oczami. Brak mu umiejętności zmiany perspektywy. To umożliwia dopiero rozwój mowy, pojęć i wyobraźni opartej na symbolach. Jeżeli krzywa pozostaje wysoko, zwłaszcza, jeżeli krzywa kostna znajduje się powyżej powietrznej, jest prawdopodobne, że dziecko będzie miało problemy na poziomie przedsionkowym, co często powoduje hiperaktywność, trudności w utrzymaniu uwagi i problemy w zachowaniu.
Możemy sobie wyobrazić, że w okresie dojrzewania i burzy hormonów krzywa w tym obszarze również zdecydowanie podniesie się ponad idealną. Jest to okres intensywnego ponownego budzenia się zmysłów, a życie koncentruje się wokół seksualności. Często jest to również okres twardego materializmu w podejściu do życia: „Moje dzieci traktują mnie jak bankomat…”. Ponownie nasila się egocentryzm.
Nastolatki nie słuchają innych, często potrzebują mocnych doznań zewnętrznych, głośnej muzyki, głównego towarzystwa. Niekiedy niestety sięgają po narkotyki. Celem dla nich staje się intensywna stymulacja doznań na poziomie ciała. Tworzy się na nowo obraz własnego ciała, jak rownież psychologiczny obraz samego siebie. Nastolatki nie powinny być naciskane na terapię Tomatisa dopóki same nie uznają, że w ten sposób mogą się rozwinąć. Inaczej efekty terapii będą raczej ograniczone.
Dorośli z wzniesioną krzywą w obszarze ciała są jak nastolatki - mają materialistyczne podejście do życia, są reaktywni, mają trudności z przemyśleniem swoich reakcji, mogą być gwałtowni, często poszukują stymulacji sensorycznej. Mogą doświadczać trudności w uczeniu się.
Dzieci
Typowe dla dziecka jest odkrywanie świata poprzez zmysły, co odzwieciedla się w zazwyczaj podwyższonej krzywej w strefie ciała. Dziecko potrzebuje dotykać, wąchać, smakować, widzieć i słyszeć po to, żeby nadać otoczeniu sens.
Kiedy pojawi się mowa, dziecko będzie zdolne pójść krok wyżej w drabinie rozwoju i zacznie nazywać, klasyfikować, interpretować i organizować doświadczenie zmysłowe. Zmieni swoje podejście do świata z konkretnego na symboliczne, które rozszerzy jego umysłowy wszechświat. Jednak nie wszystkie dzieci dokonają tego skoku w podobnym wymiarze. W trakcie rozwoju stajemy się w różnym stopniu konkretni bądź abstrakcyjni. Ten wymiar koreluje z krzywą słuchową w obszarze ciała. Jeżeli jest podwyższona, łatwiej koncentrujemy się bezpośrednio na naszych odczuciach zmysłowych. Im bliżej jej do krzywej idealnej, tym łatwiejsze jest dla nas porządkowanie rzeczywistości poprzez pojęcia i symbole.
Innym wymiarem związanym ze sferą ciała jest egocentryzm. Naturalne dla małego dziecka poznawanie świata poprzez zmysły i manipulowanie przedmiotami ogranicza ten świat do przedmiotów i przedmiotowego traktowania otoczenia. Właśnie z tego wynika egocentryzm dziecka - jego patrzenie na świat wyłącznie własnymi oczami. Brak mu umiejętności zmiany perspektywy. To umożliwia dopiero rozwój mowy, pojęć i wyobraźni opartej na symbolach. Jeżeli krzywa pozostaje wysoko, zwłaszcza, jeżeli krzywa kostna znajduje się powyżej powietrznej, jest prawdopodobne, że dziecko będzie miało problemy na poziomie przedsionkowym, co często powoduje hiperaktywność, trudności w utrzymaniu uwagi i problemy w zachowaniu.
Okres dojrzewania
Możemy sobie wyobrazić, że w okresie dojrzewania i burzy hormonów krzywa w tym obszarze również zdecydowanie podniesie się ponad idealną. Jest to okres intensywnego ponownego budzenia się zmysłów, a życie koncentruje się wokół seksualności. Często jest to również okres twardego materializmu w podejściu do życia: „Moje dzieci traktują mnie jak bankomat…”. Ponownie nasila się egocentryzm.
Nastolatki nie słuchają innych, często potrzebują mocnych doznań zewnętrznych, głośnej muzyki, głównego towarzystwa. Niekiedy niestety sięgają po narkotyki. Celem dla nich staje się intensywna stymulacja doznań na poziomie ciała. Tworzy się na nowo obraz własnego ciała, jak rownież psychologiczny obraz samego siebie. Nastolatki nie powinny być naciskane na terapię Tomatisa dopóki same nie uznają, że w ten sposób mogą się rozwinąć. Inaczej efekty terapii będą raczej ograniczone.
Dorośli
Dorośli z wzniesioną krzywą w obszarze ciała są jak nastolatki - mają materialistyczne podejście do życia, są reaktywni, mają trudności z przemyśleniem swoich reakcji, mogą być gwałtowni, często poszukują stymulacji sensorycznej. Mogą doświadczać trudności w uczeniu się.
- Kliknięć: 1016
